Założona w 1582 roku
Ukraina, Lwów, obwód lwowski
Synagoga nazywana Złotą Różą była jednym z najpiękniejszych wśród wybitnych zabytków lwowskiej architektury drugiej połowy XVI w. i jednym z charakterystycznych obiektów architektury lwowskiego Odrodzenia. Została zbudowana w 1582 r., o czym świadczył napis w języku hebrajskim na zworniku sklepienia, jako prywatna bożnica jednego z najbogatszych mieszczan lwowskich – Izaaka Nachmanowicza. Była to prawie kwadratowa w planie mała budowla, składająca się wyłącznie z sali modlitewnej dla mężczyzn, do której od strony zachodniej przylegała mała parterowa przybudówka z przedsionkiem i izbą radnych. W 1595 r. pod kierownictwem Pawła Szczęśliwego od strony zachodniej dobudowano pomieszczenie z przedsionkiem i galerią dla kobiet. Synagoga była centrum życia społecznego dzielnicy żydowskiej w epoce Średniowiecza i jedną z najpiękniejszych synagog Europy Wschodniej. W czasie okupacji niemieckiej, w dniu 14 sierpnia 1941 roku oraz w ciągu kilku kolejnych dni spalono szereg bożnic lwowskich, w tym Złotą Różę. Po pożarze została ostatecznie zniszczona przez nazistów. Pozostałości synagogi posiadają status zabytku architektury o znaczeniu lokalnym.