Założony w 1842 roku
Ukraina, Drohobycz, obwód lwowski
Budowa synagogi chóralnej zbiegła się w czasie z rozkwitem przemysłu naftowego w regionie drohobyckim. Rozpoczęto ją w 1842 r. i kontynuowano przez prawie 23 lata, do 1865 r. Wysokość budowli z gzymsem wynosi 19,5 m – jest to wysokość pięciopiętrowego domu, szerokość – 35 m, długość – 37 m. Górną część wieńczą kamienne tablice Mojżesza, pod którymi znajduje się 12 łuków symbolizujących 12 plemion Izraela. W czasach radzieckich w synagodze funkcjonował magazyn – najpierw soli, potem tekstyliów, następnie pomieszczenie przeznaczono na sklep meblowy. Dopiero na początku lat dziewięćdziesiątych budowlę z zapadniętym dachem, porośniętą drzewami i chwastami zwrócono lokalnej wspólnocie żydowskiej. Bożnica była w ruinie. Pierwotny oliwkowy kolor synagogi został ustalony w wyniku badania przeprowadzonego przez głównego konstruktora Państwowego Instytutu Konserwacji i Restauracji „Ukrzachidprojektrestauracja” Zenona Łagusza, urodzonego w Drohobyczu. Natomiast obecnie budowla jest zielonkawa. Pomieszczenie drohobyckiej synagogi chóralnej jest dzisiaj wykorzystywane dla wystaw i projektów artystycznych.