Pod koniec XIX wieku pojawiły się pierwsze plany przywrócenia obecności kapucynów we Lwowie. W XVIII w. w mieście działał klasztor tego zakonu, zlikwidowany w wyniku kasaty józefińskiej. Arcybiskup Józef Bilczewski zaproponował ulokować zakonników niedaleko Lwowa, w Zamarstynowie, i wkrótce została podjęta odpowiednia decyzja. Rada gminy Zamarstynów podarowała działkę o powierzchni półtorej morgi, na której wybudowano tymczasowy kościół drewniany. Zespół klasztorny składa się z kościoła, klasztoru i domu parafialnego. Znajduje się w północnej części Lwowa. Kościół jest murowany z cegły i kamieni, otynkowany tylko wewnątrz. Klasztor – murowany, otynkowany. Dom parafialny – murowany, bez tynku.
Kościół jest budowlą trzynawową z wydłużonym prezbiterium. Nawa główna jest o wiele wyższa od bocznych, przekryta dwoma sklepieniami o kwadratowym przekroju oraz jednym krótkim sklepieniem, pod którym umieszczono chór.