Założony w 1706—1750 latach
Ukraina, Podhorce, obwód lwowski
Męski klasztor bazyliański w Podhorcach w obwodzie lwowskim. Należy do Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego. Zabytek architektury XVIII w. położony w dolinie, wśród lasów. Został wzniesiony w latach 1706 – 1750 na miejscu staroruskiego monasteru, założonego według legendy w XII w. przez księżną bełską Helenę Wsiewołodownę i zniszczonego w 1241 r. przez Mongołów. Kościół i klasztor zostały odbudowane dzięki wsparciu właściciela wsi Stanisława Koniecpolskiego (1592 – 12 marca 1646). W klasztorze znajdowała się biblioteka starodruków. W czasach radzieckich w klasztorze funkcjonował szpital gruźliczy i dopiero w 1991 r. gmach przekazano mnichom z Zakonu Świętego Bazylego Wielkiego, którzy szybko odbudowali całą świątynię. Zespół klasztorny należy do wybitnych zabytków architektury barokowej szkoły galicyjskiej. Obecnie składa się z kościoła, budynku klasztornego, ogrodzenia, dzwonnicy i kilku mniejszych budowli.